600.000 keer rond

Dat is het aantal keren dat we de trappers al rond hebben gedraaid. We hebben namelijk al 125 uur op de fiets gezeten vanaf Nederland. Per minuut maal je minstens 80 keer de trappers rond, dat is per uur 4800 keer, dus voor 125 uur kom je op 600.00 keer. Vaak is overigens de trapfrequentie hoger, dus ligt het getal waarschijnlijk wel wat hoger. Het lijkt wel lopende band werk, omdat 5 a 6 keer in de week te doen.

Maar gelukkig ben je daar helemaal niet mee bezig en geniet je vooral van het landschap, de mensen, steden en alle dieren die je ziet. We zitten nu in Tallinn (Estland) en zijn op de helft van de reis. We hebben nu Duitsland, Polen en de Baltische Staten doorgefietst.

Er zitten prachtige fietsgebieden tussen. Voor mij (Jan) zijn hoogtepunten de Markische Schweiz (voormalig Oost Duitsland, na Berlijn), delen van de Mazuren (Oost Polen), zuidoostelijk Litouwen (o.a. kanotocht Zervynos) en het nationale park Gauja (Estland).Maar er ook nog vele andere mooie fietsmomenten. Wat vooral opvalt is de ruigheid van de gebieden. Graslanden waar nog van alles tussen groeit, bijv. nog nooit zoveel korenbloemen gezien (vroeger in mijn jeugd wel). Maar waar ik persoonlijk heel blij van word is de jubelende zang van een leeuwerik hoog in de lucht, en daar vliegen in die landen er heel wat van in de lucht. Tom wil soms dat er een 'uit' knop op zit.

Ontelbaar veel ooievaars gezien, maar dat geldt ook nog veel andere vogels en dieren. Als je op de fiets zit en in een tent leeft sta je midden in de natuur en dat is een prettig en onbezorgd leven. Geen prikkels van kranten, t.v. en allerlei zorgen. Wat nu financiële crisis, de zon gaat op en weer onder, hoewel dat de laatste nauwelijks meer gebeurd de afgelopen week,want we gaan richting noorden.

Overigens slaat die economische crisis in deze landen wel hard toe. Vooral in Letland waar een faillissement dreigt van de overheid. Veel mensen worden ontslagen of moeten bijv. de leraren 20 a 30% van hun salaris inleveren. In Oost Polen is 30 % van de bevolking werkloos en moet omgerekend van ongeveer 10 euro leefgeld rondkomen. Opvallend is dan ook om te zien hoeveel mensen grote moestuinen hebben, dat begint al in Oost Duitsland. Sommige verkopen hun produkten op straat, waarschijnlijk mede ook een overblijfsel van de communistische tijd.

Als fietser is het niet prettig om de grote steden in en uit te fietsen. Fietsvoorzieningen zijn er nauwelijks, je rookt soms bij wijze van spreken een half pakje sigaretten (want auto's kennen ze daar ook, vaak 2^e hands uit West Europa die hier niet meer door de gas test heen zouden komen) en je moet erg goed opletten voor het drukke verkeer. Toch heb ik (Jan) me nauwelijks onveilig gevoeld zowel wat betreft verkeer als angst voor geweld of diefstal. Heel vaak werd je enthousiast begroet zowel onderweg als bij supermarkten. We zijn natuurlijk wel een bezienswaardigheid, een mountainbike met fietskar en een ligfiets. Een keer zag een kind me, liep hard het huis in en kwam met zijn moeder terug om ons voorbij te zien fietsen, alsof je van een andere planeet kwam.

Overigens waren de steden geen straf om te bezoeken. Berlijn druipt van de geschiedenis, Gdansk is een prachtige gerestaureerde (90 % plat WO-ll, geldt ook voor Berlijn) stad, maar ook Vilnius, Riga en Tallin zijn een bezoek meer dan waard. Dan heb je nog andere steden en dorpen. Met name in Litouwen had ik soms het idee in een openluchtmuseum te rijden. Houten huisjes (vaak scheefgezakt), ruig grasland, boerderijen met 1 of 2 koeien die met de hand worden gemolken en andere prachtige stillevens. Het paradoxale is natuurlijk dat het geen teken van welstand is.

Maar zeker bij jongeren zie je dat ze in de vaart der volkeren mee gaan. Mobieltjes, kleding, auto's vinden bij hun gretig aftrek. Ik denk dat het verschil over 10 jaar op het oog verder zal zijn afgenomen. Maar het is fascinerend om door deze landen te mogen reizen vanwege al die aspecten van geschiedenis, cultuur en landschap. Jammer dat de taalbarrierre soms niet toestaat wat meer in gesprek hierover te komen. Hoewel jongeren vooral in Estland (ook de 40 en 50 + ers) en ook wel Letland zich al goed kunnen redden in Engels. Op de fiets reis je echt door die landen en ben je een klein beetje deelgenoot.

Zondag 14 Juni Riga-Sigulda 76 km Bewolkt, soms zon later regen 18/13 gr.

Het regende/miezerde nog wat, toch besloten we wel weg te fietsen. Achteraf maar goed, want wat wij in de verte goed zagen was dat het in Riga de gehele dag slecht weer was geweest. Bij ons gelukkig pas 's avonds, toen we aan het koken waren onder een afdakje. Wel koud, dus maar een extra whiskey en vroeg in de slaapzak (gelukkig heel warm). Prachtige plek langs de rivier de Gauja. Hadden vooraf nog even gewandeld en via een steile afdaling terug en toen regende het al wat. Gevolg mijn laatste schone broek al gelijk onder de modder en zeiknat. Dus dat was wel even wat gvd's voor Jan.

Maandag 15 juni Kanotocht Gauja 25 km(kanoen) Wolken met wat zon, licht buitje 15 gr.

Mooie tocht met kano door de rivier de Gauja, wat een stilte rust en ruimte kom je dan weer tegen. De camping was goed, voor Letse begrippen wel wat duur, 10 euro per nacht

Dinsdag 16 juni Sigulda-Burnieki 107 km Zon met wolken 17 gr.

Prachtige rit door het Gauja Nationaal Park. Met prachtige wolkenluchten waar de zon doorheen schijnt, wat glooiend landschap met veel bos, ruig grasland, riviertjes/meren over een onverharde weg was het vooral 's morgens genieten. In Cesis een leuke ontmoeting met een Nederlander die 3 ½ maand fietste door de Baltische Staten, Wit Rusland en Rusland.

Camping waar we die dag overnachtte zag er vooroorlogs uit maar wel warme douches. Bovendien lag het werkelijk aan een prachtige plek aan een meer, waar we 's avonds vuurtje hebben gestookt. De wereld is dan even van jezelf als enige kampeerders, een prachtige zonsondergang (23.00 uur, 1 uur later dan in Nederland) en het nauwelijks donker wordt.

Woensdag 17 Juni Burnieki-Uulu 120 km Zon,wolken 15 graden.

Een harde noordwestenwind die we tegen hadden, maakte het dat we vooral de 2^e helft van de dag schriftelijk hadden willen afdoen. Eerst de grindbak bij de grensovergang van Estland, die bij Jan de nodige gvd's liet ontsnappen. Drie maal onderuit geschoven en slecht een snelheid van 9 km per uur kunnen fietsen. Ze hadden er net nieuwe hele groffe gravel gestrooid. Laatste 2 uur over een grote semi autosnelweg, wind tegen naar de kust, dachten we. Niet gezien, want camping lag midden in een dorp. Pas om 19.30 uur aangekomen, geen zin meer om naar de zee te gaan zoeken.

Donderdag 18 juni Uulu - Lohu 136 km Zon, later wolken en wat regen. 18 gr.

De dag begon stralend, de wind in de rug en dat maakt het fietsen weer heel wat plezieriger. Prachtige stuk langs een rivier over een onverharde weg. Wat een rust en stilte. 's Avonds wild gekampeerd ( op een monumentale plek, oude nederzetting), want de camping was niet te vinden. In Estland is dat ook geen probleem. Dus wassen in de rivier.

Vrijdag 19 juni Lohu-Talinn 41 km Wolken en een bui 15 graden

Over de grote weg naar Tallin. Familie + Vincent opgehaald van het vliegveld. Hartstochtelijk weerzien en daar zijn we 5 dagen in een appartement tot woensdag 24 juni. Tallin is werkelijk een prachtige stad, bijna volledig intacte stadsmuur, monumentale kerken, huizen, nauwe straatjes en een heel gezellig plein met terrasjes. Daar is het goed toeven en een tip voor ieder die van mooie steden houdt.