Home sweet Home

Beste mensen,

Tot twee keer toe een verhaalgetypt en klaar voor verzending. Twee keer is het mis gegaan, dus nu een beetje gefrusteerden geen zin om het hele verhaal opnieuw typen. Het gedicht is ieder geval wel overgekomen.

Ik wil jullie bedanken voor de vele leuke reacties op de websitevan onze reisverhalen. Zaterdag2 augustus zijn we enthousiast opgehaald door Vincent en Alex in Kiel,die ons kwamen ophalen met auto en aanhanger.De thuiskomst bij Ingrid en Rik was hartelijk en hartstochtelijk. De vlag hing uit, de spandoek en slingers waren opgehangen en gistermiddag was er een supriseparty georganiseerd. Dat was voor mij wel even schakelen, omdat ik hier helemaal niet op had gerekend. Ik ben ook wel naïef genoeg om helemaal niets in de gaten te hebben. Maar is het heel leuk om te merken met welk positief gevoel mijn familie,buren en vrienden belangstelling tonen.

De reis was ondanks de tegenslagen met mijn ligfiets fantastisch en zullen weniet snel meer vergeten.Vooral het gevoel van alles los te laten laten en alleen bezig te zijnmet fietsen, tent opzetten, eten, slapen en genieten van de dingen die je onderweg tegen kwam is fantastisch. We hebben echt heel veel gezien en (bijzondere)mensen ontmoet. Indrukwekkendst is natuurlijk wel het landschap in Noorwegen. Maar ook Duitsland is niet te versmaden De uitgezette fietsroutes door de natuur zijn prachtig.Maar in tegenstelling tot Noorwegen kan je er ook nog eensheerlijk gebak met koffie eten/drinken. De veleaantrekkelijke stadjes/dorpjes nodigen je uitom op een terras een heerljk betaalbaar pilsjete drinken. In Polen is die sfeer wat betreft steden wat minder. Maar ook daar heb je prachtige ruige natuur met veel ooiveaars en de prachtig zingende leeuwerikken. De Baltische Staten vallen op door de vele mooie historische steden zoals; Vilnius,Riga en Tallin. Maar ook de schitterende natuur in o.a. zuid-oost Litouwen en het Gauja national park in Letland zullen we niet snel vergeten. Finland was mooi, maar ook een oneindig landschapmet heel veel muggen en knutten die je het leven behoorlijk zuur kunnen maken.

De laatste week hebben we vanwege de pech met de ligfiets met de trein gereisd naar Oslo en nog een tweetal mooie wandelingen gemaakt in nationale park Rondane (Otta). O.a naar een bergtop van 2138 meter hoog met een prachtig uitzicht op het (besneeuwde) berglandschap.Oslo was stormachtig met veel regen. De laatste avond liepen de waterstroompje door onze tent en was het goed dat we de volgende dag naar huis konden gaan. We hebben het mooie Vigelander beeldenpark bezocht en Noors Galleriemuseum met prachtige landschapschilderingen.Ook nog even gekeken naar het grootste voetbaltoernooi voorwel 20.000 jongens en meiden van diverse leeftijden en allerlei nationaliteiten. De bootreis op de luxe vernieuwde boot was zeker in het begin stormachtig. Het was prachtigom tezien hoe deze grote boot zich door de hoge golven heen sloeg.

We hebben het goed samen gehad. Tom was een goed fietsmaatje. Niet alleen voor de navigatie, maar ook vanwege de kameraadschap, rust, relativering en doorzettingsvermogen. Vooral in het koude noorden toen het nodige was bij de (bijna) onderkoeling hadden we samen de rust en overzicht om te doen wat nodig was om weer om temperatuur te komen. We hebben samen 5000 km gefietst en met geen pech was dat zeker ruim 6000 km geworden. Dat soms was wel eens doorzetten,saai en vervelend. Maar vooral reizend genietend van de vele ontmoetingen met mens, cultuur en natuur, die ik zker nog weleens over wil doen.

Fietsend door bossen, heuvels, weide en meren,

Heb je tijd om te filosoferen,

Is dit nu wat ik al jaren naar heb gezocht,

Waar ik mijn hart aan heb verkocht.

Liggend vanuit mijn (luie) ligfietsstoel,

Geeft me dat vaak een heerlijk gevoel.

Fietsen in de oneindigheid,

Raak je je zorgen absoluut kwijt.

Tentje, fietsen, eten kletsen en slapen,

zijn er ook de nodige momenten waarop je jezelf bijeen moet rapen.

Dat wil je die dag/uur schriftelijk aftekenen,

Want je het gevoel dat je benen bijna breken.

Maar dat is de paradox van het leven,

De ene dag halleluja en de volgende dag wil je er nog geen euro voor geven.

Maar de vrijheid die je ervoor krijgt,

Maakt dat het je leven enorm verrijkt.

Het echte reizen, het contact met natuur en mens,

Was altijd mijn grote wens.

In die vele momenten van je benen laten rondmalen,

Zit een geschiedenis met prachtige verhalen.

Tom en Jan

Fietsen Midden Noorwegen

Vandaag 24 juli in Trondheim(bibliotheek) de gelegenheid om weer een verhaal voor onze trouwe lezers te versturen.Gisteren een prachtige maar zware tocht (10% of meer klimmen over een onverharde gravelpad) aan het fietsen naar Trondheim. Bij een afdaling hoorde ik wat verdachts aan mijn achterwiel. Er bleken 2 scheuren in de opstaande rand van de velg van mijn achterwiel te zitten van de ligfiets.Dat was zoiets van 'oeps' dat is wel gevaarlijk met de afdaling en wat nu? We zaten in de 'middle of nowhere', maar gelukkig zagen we in de verte een boerderij waar ik maar naar toe ben gegaan. Gevraagd of ze mij wilde vervoeren naar de dichtsbijzijnde plaats Leksvik. Gelukkig wilde ze dat wel en werd me een lange wandeling bespaard. Want op de onverharde weg was het veel te gevaarlijk op nog verder af te dalen. Vanaf Leksvik was het weer enigzins vlak en verhard en heb ik het er maar op gewaagd. Het was nog 40 km naar de veervboot en dat heeft de velg gelukkig vol gehouden, hoewel er op de camping er drie diepe scheuren bleken te zitten. Als je die ziet, dan denk je gelukkig dat het erop zi en hoe heb ik het gehaald.Gevolg is dat we twee dagen moeten wachten op een nieuw achterwiel, die gelukkig wel snel door Fleviobike wordt opgestuurd.

Sinds de Noordkaap zijn we al weer 2 1/2 week onderweg en hebben al weer zo'n 1200 kilometer afgelegd. Vooral de fietstocht over het eiland Senja vonden Tom en ik een hoogtepunt. Prachtige zandstrandjes (leken wel griekse eilanden met de zon erbij), indrukwekkende bergen/fjorden met sneeuw en een mooie flora. Wat beleef je dat toch intens vanaf de fiets. Maar ook de Lofoten met zijn steile berghellingen oprijzend vanuit de zee met de kleine visserhuisjes maakte veel indruk. De kristyksveien /Rv 17) tussen Bodø en Steinkjer gaf vele mooie fietsmomenten. Naar het eiland Lofund geweest met de vele papegaaiduikers en zeearenden. Als je dan onderweg enthousiaste Italianen tegenkomt en het gesprek eindigde met La Vita Bella (het leven is mooi) dan is je me(n)ta(a)le moeheid weer helemaal opgepept. Want aandacht met onze bijzonder combinatie van fietsen krijgen we genoeg. We hebben de indruk dat we in veel fotoalbums voorkomen.

We hebben vele ontmoetingen met andere fietsers en vakantiegangers. Heel frappant was de ontmoeting met een Nederlands stel gisteravond: Die hadden we gesproken op de fietsvakantiebeurs van 8 februari in Amsterdam en vertelde dat ze van Zuid Portugal naar de Noorkaap over 7000 km zouden fietsen. Toen ik gisteravond bij de wastafel in gesprek raakte met een man, bleek dat we elkaar in Amsterdam al hadden gezien. Wel heel bijzonder om elkaar op zo'n afstand tegen te komen en dat leidde tot uitwisseling van vele mooie fietsverhalen. Ook hebben we tweemaal Franse mannen ontmoet die 8 maanden met de fiets opstap waren of een Zweedse man die tot 3x toe op verschillende plekken tegen kwamen. Het leidt tot vele amusante ontmoetingen.

Noorwegen moet je vooral naar toe gaan vanwege de natuur. Veel historische stadjes kom je niet tegen. Trondheim vormt met zijn indrukwekkende kathedraal en prachtige houten (pak)huizen een uitzondering. Gisteren zaten we op een terras in deze stad en namen een wafel, brownie, thee en cappucino. Kosten 144 kronen ( 15 euro), verschil met begin vakantie Polen was maar liefst 12 euro. Toen betaalde we voor twee wafels en koffie/thee 3 euro. Dan is een notedop het welvaartsverschil tussen twee landen in Europa.

Het is goed dat de bijzondere vakantie ten einde komt. De mentale moeheid slaat nogal eens toe, vooral bij Tom. Hij moet dan weer worden opgekrikt, maar daar komen ook weer vele mooie momenten voor in de plaats. Maar we hebben nog een mooie fietsweek naar Oslo voor de boeg. Morgen met de trein naar Otta en dan nog 400 km naar Oslo.Zarterdag 1 augustus zijn we hopelijk gezond en met vele ervaringen rijker thuis.

Het einddoel: de Noordkaap

Het dilemma wat menig ervaren reiziger wel zal kennen. Heb je jeeindoel bereikt en dat valt het toch wat tegen. Na een kleine 2 maanden fietsen, met daarin 2 stukken treinen (1x 300 km Thale- Berlijn en 1 x 900 km Helsinki- Rovaniemi waren we op ons einddoel aanbeland. Het is zeker een mooi eiland, maar in de laagbewolking (mist), (mot) regen, kou (4 gr.) en geen middennachtzon hebben weop de campingvooral binnen gezeten. Op de zondagavond zijn we met een Finse man naar de daadwerkelijke kaapmeegereden, want we hadden geen zin om onze spullen opnieuw nat te laten worden. Het was toch nog een rit van ongeveer een kleine 20 km met een flinke beklimming. Maar eerlijk is eerlijk, het voelt toch een beetje dat je hebt gesmokkeld. Bovendien is de Noordkaap wel heel veel toeristische bombarie, met maar liefst 40,- euro entree voor Tom en mij samen. Dat voor een klein stukje plateau met een wereldbol. Je kan er amper een hand voor de ogenzien en dat is welvaker het geval inde maanden juni en juli.dat wist ik wel van te voren, maar je hoopt dat het mee zal vallen. Tenslotte had ik er 25 jaar geleden één van mijn mooiste vakantiemomenten, toen ik de middennachtzonop een schitterende wijze heb gezien. Nulaten ze nog een mooie film zien en hebben een tentoonstelling gekreëerd.Meeste vond ik niet echt interessant, behalve van de zeeslagen in de2e WO. Wat ik nog wel moet vertellen is dat de keuken van de camping een internationale ontmoetingplaats is van vakantiegangers. Uiteraard kwamen we een aantal fietsers tegen, wat heel veel leuke verhalen gaf en daarmee hebben we ons die zondag wel geamuseerd.

Maar de tocht er naar toe is voor mij en ik denk ook Tom van een ongekende belevenis. We hebben werkelijk prachtige landschappen gezien, mooie steden,heel veel leuke contacten gehad en je bent echt los van alles.Je merkt dat als je Noorwegen in fietst. Het een land ismet een hoog voorzieningsniveau. De levensstandaard is zoals wij het hebben ervarenop een hoog peil. Het is er ook erg duur. Ik kocht bijv. er een grootbrood, een foccaciabrooden stukje oude kaas (2 ons)dat kostte me bijna 25,- euro. ik moet er wel bijzeggen dat het een delikatessezaak betrof, maar ik ka me nietheugen in Nederlandooit voor 3 van dit soort producten zoveel geld te hebben betaald. We staan nu ook bijna droog, want een blikje bier (0,5 cl) kost 3,- euro. Laten we het maar niet hebben over wat het kost in de kroeg, minimaal het dubbele.

Maar goed het kost wat, maar je krijgt er ook veel voor terug. Je komt er echt ongekend mooie spectaculaire landschappen tegen. Die jaar geleden ben ik met de auto geweest, maar op de fiets beleef je de natuur veel intenser. We zijn op maandag 6 juli met de Hurtigruten boot van Honnigsvag naar Tromso gevaren. Op zich prachtig maar voor ons actieve fietsers veel te passief.Na een dag van 18 uurben je blij dat je er af kan. Maar wel enorm veel lol gehad met een pas gepensioneerde busschauffeuruit Rotterdam. Hij werd uitgerekenddie dag 60 jaar en we ontmoette hem op die ochtend toen we de boot op gingen. Zijn dochter had die dag voor een heerlijke taart gezorgd en met nog een Oostenrijkse vrouw (wilde maar een klein stukje) wisten wij taartmonsters wel raad met deze taart. Op een gegevenmoment was hij een aantal Noorse vrouwen aan het uitleggen dat hij een man uit Nederland had ontmoet die een ligfiets heeft. Ik kwam hem tegen en daar lag hij op zijn rug met zijn benen in de lucht te trappen. Iedereen gierde het natuurlijk uit van het lachen en zo kan ik nog wel even door gaan. Een man met veel humor.

Inmiddels zijn we op de Lofoten en afgelopen dagen hebben we naast mooi weer werkelijk prachtige landschappen gezien. Hopelijk komt dat op de foto's een beetje tot zijn recht. Morgen zondag 12 juli varen we met de veerboot naar Bodo.

hetetappeoverzicht:

Zondag 6 juli Honningsvag Bewolkt, regen en 4 graden.

Dagje internationale contacten, o.a 74 jarige amerikaan. Hij had 2 jaar gelden van Alaska naar Argentinie gefietst. Maar hij vertelde dat op vrijdag 3 juli 'it wasmyworst bicycle day inmy life '. HIj was onder een brug gestopt met zeer koude handen en had een lift gekregen van een camper.

Maandag 7 juliHonningsvag-Tromso(per boot) Eerst regen, later zon 8 en later 12 graden

Een dagje boten met de Hurtigruten, waarbij het weer steeds mooier werd. Als je dan door de fjorden vaart word je uitzicht steeds mooier op de hoge bergen met sneeuw en watervallen. We kwamen 's nachts om 0.15 uur aan op de camping. De zon scheen en het was een drukte van belang bij de receptie om in te boeken voor de camping.

Dinsdag8 juliTromso Zon en 15 graden.

Een dagje Tromso, waarbij we met een zeer hulpvaardige bibliothecaris onze tocht naar Trondheim hebben voorbereid. Verder wat in de stad rondgekuierd, wel een gezellige en mooie stad.

Woensdag 9 juliTromso- Bergsfjord (Senja) 110 km Zon en zo'n 17 graden Werkelijk eenschitterende fietstocht gemaaktover o.a.het eiland Senja. Dat is werkelijk eenfantastisch gebied. Het was wel een aantal keren pittig klimmen, maardankrijg je daar ook hele mooie uitzichten voor terugover de fjorden. Werkelijk prachtig licht, bergen met sneeuw, watervallen etc. Ook de bermen zijnwild begroeid met diverse soorten bloemen, mos, varens, etc. 's Avonds wild gekampeerd in een fjord.

Donderdag 10 juli Bergsfjord- Stave (Andoya) 63 km Zon, zeemist en 10 tot 17 graden. Weer heel wisselend, de dag startte met prachtige blauwe lucht en zon. Maar toen we aan de Noordkant kwamen van de bergen zag je de zeemist tegen de bergen opdrijven. De boottocht van Gryllefordnaar Andenes gaf een zelfde beeld te zien. Bij Gryllefjord(zuidkant) veel zon, bij Andens (noordkant) zeemist en maar 10 graden. Afscheid genomen vanonze gezellige medefietser (busschauffeur) Pieter. Gekampeerd bij een mooi zandstrand, met wel heel koud water (vraag Tom maar eens). We zijn gestopt, omdat Tom last had van zijn zitvlak(je kon er flinke rauwe biefstukken vanaf snijden).

Vrijdag 10 juli Veel zon 17 graden Stave- Sortland (Langoya) 93 km

Wederom, het wordt eentonig, maar een mooie fietstocht over een niet al te zwaar parcours. Tom wilde na de 93 km wel door, maar ik vond het wel genoeg. Op een hele dure camping gestaan van 22,- euro staangeld en nog 1 euro voor het douchen van amper 3 minuten. Je komt nu heel veel andere fiietsers tegen. Deze avond hadden we contact met een Franse man van zo'n 27 jaar die7 maanden alleen met zijn fiets op pad is, o.a. naar de Noordkaap.

Zaterdag 11 juli Zon, bewlking zo,n 21 graden.

Een heerlijk fietsdagje langs o.a het hele spectaculaire berglandschap van de Lofoten. Bergen rijzen loodrecht de lucht in naar ongeveer 1000 meter. Nu een camping van maar 10,- euro, waar de Noorse families massaal aanwezig zijn.

Het bikkelaarschap

Afgelopen woensdag zijn we Noorwegen ingefietst. Je ziet hetook gelijk aan de verandering van het landschap. Fietsten we eerstdoor een heuvelachtig landschap met naald en berkenbossen, over de grens wordt het bergachtiger,kaler en ruiger. De temperatuur was een flink stuk lager, rond de 10 graden. Omdat we die woensdag1 juli nogal lang achter het internet hadden gezeten, kwamen wat overnachting betreft in de problemen.De camping die wij in gedachte hadden bleek niet meer te bestaan, dusalternatief was eenhytte(bungalow) voor 800 kronen (90 euro) of 's avonds om 19.00 uur nog 64 km.nog fietsen

De volgende dag op weg naarIfjord over werkelijk een fantastisch mooie route. Maar het weer was niet zo fantastisch mooi meer. In het begin nog zonnenschijn en zo'n 8 graden. Maar naarmate we hoger kwamen werd het kouder,bewolkter, wakkerde de wind steeds verder aan en begon het ook te regenen. Maar nog steed genieten vanhet adembenemende fjorden/berglandschap. Regelmatig watervalletjes,stromende bergbeekjes en rendieren.

Op vrijdag werd het hele andere koek.Om 9.30 uur weggefietst uit Ifjord om zo'n 100 km naar Mehamn te fietsen (Nordkyn). Tot onze eerste stop was het nog droog, wel spraken we een Noorse man die sprak over sneeuw boven in de bergen. Hij rook naar alcohol, dus wij dachten dat zal zon vaart niet lopen Maar nadatwe naar zo'n 18 kmLebesby (koffie en boodschappen) uit waren begon het te regenen. Eerst langs de rand van een fjord, nog wind in de rug en leek het allemaal wel mee te vallen. Maar toen moesten we stijgen naar zo'n 400 meter en over de hoogvlakte fietsen. De wind hadden we meesteal schuin tegen en met name in buien kwamen er winstoten die minstens stormachtig was.Met destriemende hagel, natte sneeuwen regenbuien was het geen pretje meer. Na zo'n uur waren we doorweekt en met een temperatuur van zo'n 2 a 3 graden was het afzien. Het grootste probleem was dat je helmaalafkoelde en de windvlagen, waardoor Jan tot 3 keer toe bijna van de weg werd geblazen, deed de rest.Ook Tom zatte rillen op de fiets,waardoor de afdaling ook al een lijdensweg werd.Jan kon namelijk niet meergoed sturen en remmen ging ook niet zo best meer. We kwamen in een klein dorpje (5 huizen) Hopseidit waar we geprobeerd hebben om hulp te vragen.Dat we ons tenminste konden opwaremen, evt watdrinken zodat we de laatste 30 km naar Mehanm konden vervolgen. Maar we hebben niemand thuis aangetroffen en besloten onze tent op te zetten, vlakbij een een fjord enigzins in de luwte. Dat was ook nog een hele toer. We waren verkleumd tot.op het bot en met die hele harde wind erbij maakte dat nog een hele onderneming. Je had het gevoel dat je bijna aan paragliding deed. Bovendien was het met de kleumende vingers de stokkenopde juiste plek en deelastiekjes door de ringetjes krijgeneen hele toer. De binnentent hebben we er maar uigelaten, matjes uitgerold en opgeblazen en zo snel mogelijk onze warme slaapzak in. Met deze mummy slaapzakken helemaal ingesnoerd werden we gelukkig weer helemaal warm. gelukkig nog vele lekkere etenswaren en niet te vergeten onze fles whiskey. We hebben vanaf 17.00 tot vanmorgen 630 uur heerlijk in onze slaapzak gelegen. Alleen er even uit om te pissen en vannacht om1.30 uurnogom te genieten van het mooie licht. Vamorgen hebben we onze laatste 30 km volgemaakt met gelukkig droog weer. Maar met noordenwindtegen,bergop en zo'n 2 a 3graden was het al moeilijk genoeg om 15 km per uur te halen.Maar we zijn eren gaan vanavond met de boot naar Honnigsvag, om dan naar de Noordkaap te fietsen.

survivallen in Finland

We hebben met onze tocht inmiddels al een aantal dagen door Finland/Lapland gefietst. Hierbij is ons opgevallen dat in Lapland nog echt de ruimte is. In Polen en de Baltissche staten dachten we soms al dat we in the middle of nowhere zaten, Maar in Lapland is dat pas echt het geval. We hebben hier of een aantal wegen gereden waar je over 175km geen tot bijna geen inkoopmogelijkheden/campings tegenkomt. Dit houdt in dat je er soms niet aan ontkomt om wild te kamperen,wat soms echt survivallen is. De eerste nacht wild kamperen was ook gelijk onze eerste nacht in Finland kamperen. We waren al behoorlijk gebroken naar 2 maal een slechte nachtrust, in Tallinn al om 4 uur 's ochtends opgestaan om ons bezoek uit te zwaaien en wewilden vroeg de boot naar Helsinki nemen en de nacht die we in de nachttrein van Helsinkinaar rovaniemi moetsen doorbrengen op zit stoelen, omdat onze zuinige hollander Tom voor in totaal €40 wilde besparen door geen ligplaatsen te nemen.Inmiddels is hij erachter dat ligplaatsen toch wel zo fijn zijn. Toe we de dag na de treinreis zo'n 80km hadden gereden zijn we opz oek gegaan naar een kampeerplek. Deze hebben we gevonden op een niet meer in gebruik zijnde en vervallen camping, dus geen faciliteiten alleen een vuurplaats deze bleek later heel handig te zijn. We werden wel al gelijk een warm welkom geheten onze 'vrienden' kleine zwarte bijt vliegjes.Voor wie onze onbedekte en bezwete armen en benen een lekker hapje waren. Omdat er geen geen douches waren, moesten we ons wassen in de rivier stromend langs ons kampeerplek. Dit leverde nogmeer onbedekte lichaamsdelen op waar de plaaggeesten gretig gebruik van maakten.

Hierna was het tijd om te koken. Helaas was de zuiger van de brandstofpomp eraf geschoten. Tom was hier al ruim een 3 kwartier mee bezig geweest en telkens floepte de zuiger er af.Dus hoe een maaltje paste maken? Er was gelukkig een vuurplaats, waar we nadat we wat hout hadden verzameld een vuurtje konden maken. Toen het goed brandde er wat stenen hadden ingelegd, waren diena een 30 minutenzo warn dat we er met onze pannen erop een heerlijk pasta kon worden bereid. Nou ja je snapt hoelekker die pasta smaakte en het geeft je echt hetgevoel outdoor te zijn. 's Avonds vroeg (20.30 uur) de tent ingegaan om van de plaaggeesten af te zijn. ' s Ochtends tijdens het ontbijt waren onze vrienden ook weer op tijd aanwezig om ons gezelschap te houden.

Tijdens de fietstocht van die dag kregen we met een ander fenomeen te maken, de zogenaamde brommers. Het zijn bremzen (lijken op horzels) die een stukje huid kapot bijten en dan daaruit bloed zuigen. Zolang je genoeg snelheid hebt (heuvel af) dan heb je niet niet zoveel problemen. Maar als je de heuvel opgaat en je snelheid zakt tot zo'n 10 km per uur dan komen ze heel gezellig op je arm of benen te zitten. Het is dan zaak slaande om je heen je zwaar bepaktefiets in balans te houden.

Onze 2e wild kampeerplek (zaterdag (za 27/79 kwam heel onverwacht.. We hadden 's morgens besloten die dag zo'n 100 km te fietsen en dan een campingplek te zoeken. Maar na 100 km ging het zo goed dat we besloten in één keer (180 km)naar Inari te fietsen. Dat betekende dat we rond 23.00 uur op de plek van bestemming zouden aankomen. Op zich is dat geen probleem, i.v.m. de middernachtzon blijft het namelijk licht. Nadat we het ontbijt en lunch van de volgende dag hadden opgegeten gingen we vol goede moed verder om de avondrit te voltooien. Maar na deze pauze bleek Tom na zo'n 10 km pap in de benen te hebben en stond min of meer geparkeerd. Ja medefietsers zelfs Tom heeft zo zijn slechte fietsdagen. Daarop hebben we besloten maar van onze vervolgrit af te zien. Omdat er geen camping in de buurt was, hadden we al snel een plekje midden in het bos gevonden. Het was een mooie plek in het berkenbos vlakbij een moeras gelegen.maar niet alleen wij maar ook onze vrienden 'de muggen' waren op onze aanwezigheid gesteld. We hadden die dag ervoor twee petten met muskietengaas gekocht en die hebben we bij de tent opzetten maar gelijk in gebruik genomen. Dit om een beetje rust aan je hoofd te hebben, niet dat er in andere opzichten niet was. Deze met camouflagepetten leverden in combinatie met Jan zijn fel fluoriserende fietsjack wel een opvallende combinatie op. 's Avonds een kampvuur gemaakt in de hoop dat de muggen dat wat zou afschrikken, maar dat bleek niet het geval. De volgende morgen zijn we gelijk aan een stevige maaltijd begonnen. Omdat de ontbijt spullen op waren, moesten we aan denassi. De avond ervoor, tijdens de fietstocht, wilde we ons kooktoestel onderweg niet gebruiken, want we zouden die avond toch op de camping in Inari zijn.Daar konden we de nassi alsnog opmaken en de volgende morgen een vers ontbijtje halen.. Dus ging Jan die morgen de overheerlijk nassi opbakkenin de regen, die inmiddels gestaag naar beneden kwam. Wat verder ook een 'fijne bezigheid' is in de vrije lapse natuur is het doen van een grote boodschap (innormaal hollands gewoon poepen). Want als je broek naar beneden doet hebt je gelijk hele grote familie's muggen op je onbedekte vleesen in je anus neerstrijken.Tom zijn billen die toch al heel rood zijn als het gevolg van het fietsen, zijn nog verder opgetuigd. 'It has to be a very qiuck story' (citaat 'nooit meer slapen' W.F. Hermans, wat gaat over Lapland ) dat poepen op het moment. in het bos.

Dit verhaal ben ik nu aan het schriven aan het Inarimeer (zondag 28 juni)om 's nachts 00.15 uur met de zon die nog volop schijnt en me nog heerlijk verwarmt na al die mooie avonturen. Inmiddels is de temperatuur nog maar 10 graden ( woensdag 1 juli) en schijnt het morgen en overmorgen nog maar 5 graden te worden. Ja lezersvrienden, overigens bedankt voor al jullie leuke reacties, je hoort het goed terwijl de mussen bij jullie van het dak vallen moet wij morgen de handschoenen aan.

Tom

De etappeoverzichten:

Woensdag 24 juni Tallin- Helsinki zon en 25 graden en zo'n 20km gefietst.

Na de heerlijke (familie)dagen in Tallin, echt een prachtige stad, met de boot overgevaren in twee uur (7.30 - 9.30 uur) naar Helsinki. 's Nachts om 4.00 uur hadden we Ingrid, Rik en Vincent met een traan uitgezwaaid. In Helsinki de trein van 19.30uur naar Rovaniemi geboekt. Dus hadden we dag nog om wat rond te kijken, helaas konden onze fietsen niet stallen.Wat ons vooral bijgebleven is de prachtige groene stad waar je behoorlijk goed kunt fietsen en op veel plekken aande waterkant kunt zitten. Dat doen dan ook vele Finnen., met rijen dik voor een zwembad of massaal op de strandjes. De binnenstad heeft een heel gezellige groene wandelpromenade met gezellige jazz en bluesbandjes.De Finse spoorwegen is heel wat meer gewend dan de Poolse, want zonder problemen gingen onze fietsen erin en zaten in een prima trein. Volgende keer toch maar een ligcoupé, want slapen op bank valt niet mee . Op weg naar midzomernachtlicht.

Donderdag 25 juni Rovaniemi- Jääsko 85 km zon en 25 graden

8.00 uur uit de trein gestapt, boodschappen gehaald, bij touristinfo geweest voor o.a. campings en toen op pad.Tijdens het koffiedrinken hoorde ik (Jan) iemand telefoneren en de naam 'flevobike' te spellen.Bleek een Fin te zijn die zelf een ligfiets wilde gaan bouwen. De fietstocht ging over één lange weg (maar liefst 175 km naar Sirkka)door naald en berkenbossen. Wel wat eentonig, we hebben deze wegen ook al omgedoopt van de 'wegen der oneindigheid'. De avonturen van die avond hebben jullie al kunnen lezen.

Vrijdag 26 juni Jääsko-Sirkka 94 km zon en 26 graden

Het vervolg van de weg der oneindigheid, wat zeker ook hele mooi plekjs gaf te zien. 's Avonds kwamen we aan bij het grootste wintersportcentrum van Finland (berg van 500 meter hoog), maar met heel veel mogelijkheden.Voor 15 euro mooie camping met inclusief sauna. Jan is 's avonds nog de berg opgewandeld om de middernachtzon te aanschouwen.

Zaterdag 27 juni Sirkka-naar plek in the middle of nowhere zon/wolken 21 graden

's Nachts wat regen en onweer, maar 's morgens gelukkig droog. Als je het over uitgestrektheid hebt, ga dan hier eens fietsen. In geen tientallen km's kom je dorpen, laat staan autowegen.Op een lange 170km(40 km onverhard) weg midden door naald en berkenbossen. We werden op deze weg door heel wat brommers vergezeld, zie verhaal. Het is echt niet nadenken, je benen rondmalen en genieten van de rust en stilte. Onderweg zagen bij een koffiestop dat Pokka het koudste dorp in Europa is, 1999 - 51,4 grden.

Zondag 28 juni Middle of nowhere- Inari. 60 km Regen, wolken later zon 7 later 13 graden

*s Nacht was het gaan regenen en de temperaturen waren gezakt tot zo'n 7 graden. Een heuvelachtig parcours met in de 2e helft mooi vergezichten. Tom was nog steeds niet vooruit te branden, gelukkig voor hem een korte rit. Besloten om Inari een rustdag in te lassen, op een goede camping aan een heel groot meer.

Maandag 29 juni Inari 15 km gefietst/10 km gewandeld zon 21 graden

Je merkt echt dat de vakantie is begonnen, want die dag stroomde de camping vol met allerlei campers, fietser, motorrijders op weg naar de Noordkaap.Een prachtig Samimuseum(geschiedenis over de Lappen) bezocht en daarna een mooie wandeling naar een sami kerkje midden in het bos.

Dinsdag 30 juni Inari-Utjoski 127 km zon/wolken later wat regen 23 graden

Een prachtige rit door het steeds bergachtiger wordende landschap.De E-75 was nauwelijks druk, dus heerlijk fietsen, met uitzicht op de besneeuwde (Noorse) bergtoppen. 's Avonds kwamen aan op redelijke camping (12 euro) en ontmoette daar een Amerikaan van zo'n 58 jaar. Had o.a. een fietstocht door Japan en van Alaska naar Argentinië (8maanden) gemaakt.Wel een bijzondere man.

Nu gaan we op weg naar de Noordkaap, vooruitzichten, zo'n6 graden, noordenwind en kans op regen.Jullie horen van ons.

Tom en Jan

600.000 keer rond

600.000 keer rond

Dat is het aantal keren dat we de trappers al rond hebben gedraaid. We hebben namelijk al 125 uur op de fiets gezeten vanaf Nederland. Per minuut maal je minstens 80 keer de trappers rond, dat is per uur 4800 keer, dus voor 125 uur kom je op 600.00 keer. Vaak is overigens de trapfrequentie hoger, dus ligt het getal waarschijnlijk wel wat hoger. Het lijkt wel lopende band werk, omdat 5 a 6 keer in de week te doen.

Maar gelukkig ben je daar helemaal niet mee bezig en geniet je vooral van het landschap, de mensen, steden en alle dieren die je ziet. We zitten nu in Tallinn (Estland) en zijn op de helft van de reis. We hebben nu Duitsland, Polen en de Baltische Staten doorgefietst.

Er zitten prachtige fietsgebieden tussen. Voor mij (Jan) zijn hoogtepunten de Markische Schweiz (voormalig Oost Duitsland, na Berlijn), delen van de Mazuren (Oost Polen), zuidoostelijk Litouwen (o.a. kanotocht Zervynos) en het nationale park Gauja (Estland).Maar er ook nog vele andere mooie fietsmomenten. Wat vooral opvalt is de ruigheid van de gebieden. Graslanden waar nog van alles tussen groeit, bijv. nog nooit zoveel korenbloemen gezien (vroeger in mijn jeugd wel). Maar waar ik persoonlijk heel blij van word is de jubelende zang van een leeuwerik hoog in de lucht, en daar vliegen in die landen er heel wat van in de lucht. Tom wil soms dat er een 'uit' knop op zit.

Ontelbaar veel ooievaars gezien, maar dat geldt ook nog veel andere vogels en dieren. Als je op de fiets zit en in een tent leeft sta je midden in de natuur en dat is een prettig en onbezorgd leven. Geen prikkels van kranten, t.v. en allerlei zorgen. Wat nu financiële crisis, de zon gaat op en weer onder, hoewel dat de laatste nauwelijks meer gebeurd de afgelopen week,want we gaan richting noorden.

Overigens slaat die economische crisis in deze landen wel hard toe. Vooral in Letland waar een faillissement dreigt van de overheid. Veel mensen worden ontslagen of moeten bijv. de leraren 20 a 30% van hun salaris inleveren. In Oost Polen is 30 % van de bevolking werkloos en moet omgerekend van ongeveer 10 euro leefgeld rondkomen. Opvallend is dan ook om te zien hoeveel mensen grote moestuinen hebben, dat begint al in Oost Duitsland. Sommige verkopen hun produkten op straat, waarschijnlijk mede ook een overblijfsel van de communistische tijd.

Als fietser is het niet prettig om de grote steden in en uit te fietsen. Fietsvoorzieningen zijn er nauwelijks, je rookt soms bij wijze van spreken een half pakje sigaretten (want auto's kennen ze daar ook, vaak 2^e hands uit West Europa die hier niet meer door de gas test heen zouden komen) en je moet erg goed opletten voor het drukke verkeer. Toch heb ik (Jan) me nauwelijks onveilig gevoeld zowel wat betreft verkeer als angst voor geweld of diefstal. Heel vaak werd je enthousiast begroet zowel onderweg als bij supermarkten. We zijn natuurlijk wel een bezienswaardigheid, een mountainbike met fietskar en een ligfiets. Een keer zag een kind me, liep hard het huis in en kwam met zijn moeder terug om ons voorbij te zien fietsen, alsof je van een andere planeet kwam.

Overigens waren de steden geen straf om te bezoeken. Berlijn druipt van de geschiedenis, Gdansk is een prachtige gerestaureerde (90 % plat WO-ll, geldt ook voor Berlijn) stad, maar ook Vilnius, Riga en Tallin zijn een bezoek meer dan waard. Dan heb je nog andere steden en dorpen. Met name in Litouwen had ik soms het idee in een openluchtmuseum te rijden. Houten huisjes (vaak scheefgezakt), ruig grasland, boerderijen met 1 of 2 koeien die met de hand worden gemolken en andere prachtige stillevens. Het paradoxale is natuurlijk dat het geen teken van welstand is.

Maar zeker bij jongeren zie je dat ze in de vaart der volkeren mee gaan. Mobieltjes, kleding, auto's vinden bij hun gretig aftrek. Ik denk dat het verschil over 10 jaar op het oog verder zal zijn afgenomen. Maar het is fascinerend om door deze landen te mogen reizen vanwege al die aspecten van geschiedenis, cultuur en landschap. Jammer dat de taalbarrierre soms niet toestaat wat meer in gesprek hierover te komen. Hoewel jongeren vooral in Estland (ook de 40 en 50 + ers) en ook wel Letland zich al goed kunnen redden in Engels. Op de fiets reis je echt door die landen en ben je een klein beetje deelgenoot.

Zondag 14 Juni Riga-Sigulda 76 km Bewolkt, soms zon later regen 18/13 gr.

Het regende/miezerde nog wat, toch besloten we wel weg te fietsen. Achteraf maar goed, want wat wij in de verte goed zagen was dat het in Riga de gehele dag slecht weer was geweest. Bij ons gelukkig pas 's avonds, toen we aan het koken waren onder een afdakje. Wel koud, dus maar een extra whiskey en vroeg in de slaapzak (gelukkig heel warm). Prachtige plek langs de rivier de Gauja. Hadden vooraf nog even gewandeld en via een steile afdaling terug en toen regende het al wat. Gevolg mijn laatste schone broek al gelijk onder de modder en zeiknat. Dus dat was wel even wat gvd's voor Jan.

Maandag 15 juni Kanotocht Gauja 25 km(kanoen) Wolken met wat zon, licht buitje 15 gr.

Mooie tocht met kano door de rivier de Gauja, wat een stilte rust en ruimte kom je dan weer tegen. De camping was goed, voor Letse begrippen wel wat duur, 10 euro per nacht

Dinsdag 16 juni Sigulda-Burnieki 107 km Zon met wolken 17 gr.

Prachtige rit door het Gauja Nationaal Park. Met prachtige wolkenluchten waar de zon doorheen schijnt, wat glooiend landschap met veel bos, ruig grasland, riviertjes/meren over een onverharde weg was het vooral 's morgens genieten. In Cesis een leuke ontmoeting met een Nederlander die 3 ½ maand fietste door de Baltische Staten, Wit Rusland en Rusland.

Camping waar we die dag overnachtte zag er vooroorlogs uit maar wel warme douches. Bovendien lag het werkelijk aan een prachtige plek aan een meer, waar we 's avonds vuurtje hebben gestookt. De wereld is dan even van jezelf als enige kampeerders, een prachtige zonsondergang (23.00 uur, 1 uur later dan in Nederland) en het nauwelijks donker wordt.

Woensdag 17 Juni Burnieki-Uulu 120 km Zon,wolken 15 graden.

Een harde noordwestenwind die we tegen hadden, maakte het dat we vooral de 2^e helft van de dag schriftelijk hadden willen afdoen. Eerst de grindbak bij de grensovergang van Estland, die bij Jan de nodige gvd's liet ontsnappen. Drie maal onderuit geschoven en slecht een snelheid van 9 km per uur kunnen fietsen. Ze hadden er net nieuwe hele groffe gravel gestrooid. Laatste 2 uur over een grote semi autosnelweg, wind tegen naar de kust, dachten we. Niet gezien, want camping lag midden in een dorp. Pas om 19.30 uur aangekomen, geen zin meer om naar de zee te gaan zoeken.

Donderdag 18 juni Uulu - Lohu 136 km Zon, later wolken en wat regen. 18 gr.

De dag begon stralend, de wind in de rug en dat maakt het fietsen weer heel wat plezieriger. Prachtige stuk langs een rivier over een onverharde weg. Wat een rust en stilte. 's Avonds wild gekampeerd ( op een monumentale plek, oude nederzetting), want de camping was niet te vinden. In Estland is dat ook geen probleem. Dus wassen in de rivier.

Vrijdag 19 juni Lohu-Talinn 41 km Wolken en een bui 15 graden

Over de grote weg naar Tallin. Familie + Vincent opgehaald van het vliegveld. Hartstochtelijk weerzien en daar zijn we 5 dagen in een appartement tot woensdag 24 juni. Tallin is werkelijk een prachtige stad, bijna volledig intacte stadsmuur, monumentale kerken, huizen, nauwe straatjes en een heel gezellig plein met terrasjes. Daar is het goed toeven en een tip voor ieder die van mooie steden houdt.

Letland

Hallo,

Hier vanuit Riga. We hebben vandaag Riga bezocht. Wat een prachtige stad is. Tom vindt hem zelfs meer sfeer hebben dan Vilnuis Jan het is er nog niet over uit.

zondag8 juni Vilnuis('verplichte' rustdag) regen de hele dag 14gr

Vandaag een extra dag Vilnuis bezocht. Dit omdat het om 's ochtends om 6 uur met regenen begon en 's middags pas om 4uur stopte met regenen. 's Ochtends Hadden we nog enige hoop dat het in de loop van de ochtend droog zou worden, maar naar op de computer bij de camping op de buienradar te hebben gekeken. Hebben we maar besloten nog een extra dag te blijven maar goed ook dus, naar het historich museum geweest.

maandag9 juni Vilnuis-Kaunas126kmzwaar bewolkt 19 gr

Vandaag wel droog kunnen vertrekken in de loop van de dag zelfs wat opklaringen. OnderwegTrakai bezocht wat een mooi kasteel heeft.Verder over voornamelijk heel rustige wegen gereden o.a. gravelwegen wat voor Jan wel lastiger fietsen is. Dat wil zeggen contact met de aarde maken(foto volgt nog) gelukkig reed hij niet hard. Het laatste stuk zelfs over de A1 een heuse snelweg gereden wat niet prettig fietst maar gelukkig is er de vlugstrook nog.

Dinsdag10 juni Kaunas-Tytuvenai 115km zonnig 24 graden

Een van de eerste echt zonnige warme dag. Dit was voor Tom ook wel te merken aan zijn benen die helemaal leeg werden gezogen door het warme weer. Daarnaast heeft hij door het warme weer wat zitvlak problemen opgelopen dit is gelukkig inmiddels weer verholpen. Eigenlijkhadden we vandaag 150km willen rijden omdat dan pas de eerste camping zou zijn. Onderweg kwamen we erachter dat er eerder ook in zat en omdat het inmiddels al17 uur was ervoor gekozen deze maar te nemen. 's Nachts werd het mooie weer direct weer afgestraftdoor een flinke regenbui.

Woensdag 11 juni Tytuvenai-Bauska 150km licht bewolkt 20 gr

's Ochtend gelukkig weer droog. Vandaag de grens naar Letland over gefietst wat tegenwoordig niet veel meer is danformeel eengrens over fietsen. Het enige wat je er helpt aan te herinneren zijn de niet meer in gebruik zijn de douane kantoren.We gingen overigens als een speer doordat we de wind achter hadden. Vandaar ook die 150 km. Alleen is het in Letland heel dun gezaaid met steden waar je geld kunt pinnen en moetsen als gevolg daarvan zo'n 25 km extra rijden om een stad met hotel en pin automaat te vinden. Uiteindelijk lukt dat om 20.30 uur en toen waren al wel een beetje moe en geirriteerd.

Donderdag 12 juni 84 km zon/wolken 22 graden

Een rit door het redelijke vlakke Letland, met veel veel gravelweg, horzels en als toetje 20 km drukke weg(A-7, maar goed dat we Polen al uit zijn, daar waren ruim 1000 mensen aangehouden en 32 doden gevallen als gevolg van alcoholmisbruik. naar Riga. Om 16.00 uur bij de camping, als van weer voorbeeldige navigatie van Tom. Het is alsof die jongen er al drie keer is geweest.'s Avonds een gezellig plein met terassen bezocht met een leuke coverband.Sfeervol en een mooie avond.

Vrijdag Riga 0 km zon,wolken en een bui temp eerst 22 en later 16 graden.

Echt een enorme markt gezien, van wel 5 grote oude zepellin hangarsgebouwen en daarom heen ook nog wel enorm veel kramen. Past de Albert Cuyp minstens 10 keer in. Van het varken wordt echt nog alles verkocht van de poot tot hersenen. Verder een hele mooie stad.

Tot in Tallin en dan komen de foto's,

Tom en Jan

Laba Dien

Hallo Allemaal,

Ondanks de kou en de regen gaat hetons goed in Litouwen.Gisteren nogeven contact gehad met het thuis front.Tom en ik hebben besloten ons alvast te orienteren op een woonplekje in buitenland. Zo'n tolerant zijn we dus toch niet nu de PVV de tweede partij is in de afgelopen verkiezingen.Overigens zou hij hier goed in Litouwen kunnen gedijen want daar kom je geen burka's en hoofddoekjestegen. Daar heb je waarschijnlijk wel weer het probleem van de Russen en hun orthodoxe kerk.Maar goed vrolijk word je van zo'n stembusuitslag niet.

Maar wat is het toch heerlijk om je s' morgens alleen bezig tehouden met te de tent af te breken en waar zullen we vandaag naar toe fietsen.Het gevoel van vrijheid envakantie beleving is echt heerlijk. Om 7.00 uur ben ik op en Tomzo rond 7.30 uur, na vaak herhaaldelijk aandringen van mij( ik lijk mij moeder wel, die kwam vroeger ook wel vier keer aan mijn bed voor ik op stond).Na ontbijt van banaan,thee, yoghurt met cruesli), despullen op de fiets gaan we tegen 9.30 uur op pad. Om 11,00 uur krijgen we de eeerste lekkere trek em zoeken dan een 'sukarnie' (pools/litouws banket)en doen ons daar tegoed aan. Het kost maar een prikkie en dan kunje eenflink stuk voor eten.Meestal combineren we het met boodschappen voor de picknick, die we meestal zorond 13.00 uur op een mooi plekje nuttiggen.

Om 16.30 uur komen we meestal in debuurtvan de camping en en doen bij de eerste beste supermarkt onzeboodschappen voor het avondeten. 18.00 uurwordtdetent door de ene opgebouwd, terwijl de andere met het eten begint. Na koffie/thee en eenpaar biertjes of borrel(inmiddels hebben we een heerlijke litouwse kruidenbitter ontsdekt) gaan we rond de klok van 22.00/22.30 uuruur slapen,Overigens hebben we Tom niet voor niets die naam gegeven, want want kan die jongen goed de route uitzoeken. Echt perfect. Ingrid en ik moeten een vooruitziende blik hebben gehadtoen we deze jongen hebben gemaakten hem Tom (Tom) hebben genoemd.

Woensdag 3 juni Drusnininkai-Evrynoz 70 kmbewolkt.zon,buien(regen) 18 graden

Dedagstartte redelijk na in een caravan te hebben overnacht.'s Morgens ben iksamen met Tom , naar mijn oude communistischse vrienden geweest.Een Litouwse (champignon) miljonair heeft in 1991 eenboel beelden van oude communistischse partijbonzen uit Litouwen en Rusland verzamelden die in eenpark bij zijn huis neergezet. Verder heefthij er een aantal tentoostellingen bijgevoegd dieeen beeld moet geven van de Russische (bezetting?) van 1945 tot 1991. Daar zijn heel wat dingen gebeurd die het daglicht niet kunnen verdragen.Vooral het eerstegedeelte was indukwekkend om te zien. 's Middags een prachtige fietstocht naar het Dzukija National Park.Wekwamen echt in de middel of nowhere, in het gehucht die in het openluchtmuseum niet zou hebben misstaan. Allemaal houten huizen, de ene staat nog schever dan de andere. Het klinkt paradoxaal, maar het is prachtig om te zien evenals de natuur.Net toen we de tent hadden staan begon het te regenen en is het die avond niet meer droog geworden. Gelukkig konden we in het houten barak pasta met tomatensaus koken.22.00 uur zijn we in dewarme slaapzak gekropen, want het was maarvijf graden.

Donderdag 4 juni 35 km kano gevaren buien.zon 10 graden.

Met veel moiete met de man van de camping en kano's afgesproken dat we de volgende morgen om10.00 uur wilde gaan kano varen. Hij kon echt geen woord Engels of Duits. Het begon al na10 minuten goed, want we kregen echt een enorme hagelbui over ons heen waardoorde walkanten wit werden. Volgens onsgevoel zakte de temparatuur naar zo'n 6 graden, echt Maarts weer dus. Ondanks de buien en de kou hebben we een prachtige tocht gevaren. Over een klein riviertje de Ula en iets bredere Merkine. Echtniemand tegen gekomen, fantastisch landschap met zeer veel verschillende sooorten vogels (4xdeijsvogel gezien). Om 16.30 uur, stond de mand ons op t ewachjten en bracht ons naareen echt ouderwets kruidenierswinkeltje waar we ons boodschappen konden doen. Deze dag waren begonnen met een kerrie/notenrijst overlevingspakket, volgens Jan Griekse yoghurt met cruesli voorover dag,banenen en thee. Jan had namelijk Grietineop het debekerzien staan, maar het bleek gewoon een halve liter zure room te zijn. Tom heefty die echt metsmaak op gegeten.Bij thuiskomst in de plomp (Ula rivier) gewassenen in het houten kot (plank met een gat erin) waar je kun je kon poepen. Maar het was echt een belevenis.

Vrijdag 5 juniEvrynoz-Vilnius 100km buien/zon 10 graden

Wederom een koude, natte dag. Gelukkig wel weer wind in de rug. Over het algemeen een mooi rustige route over he glooiende Litouwse land.Alleen bij Vilnius hadje het gevoel dat je wel een pakje sigaretten had gerookt van al die vele oudeauto's. Wat kan dat stinken.Wateen tegenstelling met de camping van gisteren. De stadscamping iseen grote parkeerplaats met een kleine grasveld waarwe onze tent tussen twee expohallen konden opzetten.

Zaterdag Viklnius rust/wasdag zon/buien 14 graden.

Na de was (gelukkig een warme plek voor te koken en te drogen) het heerlijke ontbijt (ondanks debroodjes van de supermarkt) tegen 12.00uur naar de stad gegaan met de trolleybus (uit Arnhem gekregen uit jaren'80). In de bus geen enkele persoon met hoofdoekje,Marrokaan of andere zwarte immigrant. Tom en ik zeiden tegen elkaarhier moet Wilderzich toch gelukkig voelen.Bij het bezoek van de eerste beste kerk was het gelijk raak, een bruiloftsmis.We zouden die dag nog minstens 12 bruidsparen tegenkomen. Wat moest die pastoor toch overuren draaien, bij 1 kerk stond het volgende bruidspaar alweer te wachten tot de mis van de andere was afgelopen.Overigens vele prachtige kerken, echtestadvoorkerkliefhebbers. Bij de eerste kerk kreeg ik echt de kriebels over mijn rug. Kwam binnen in een prachtige barokke kerk waar gespeeld werd door een kerkorgelmet een prachtige sopraan(muziek van Bach). Ik raakte er ontroerd van. Door de stad geslenterd met o.a nog een Rusisch festival bezocht. De moeitevan hetbezoeken waard.

Foto's volgen volgende week, als we een kabel hebben.

Ate,

Tom en Jan